Zobacz laska, mix naszych dwóch. Mi u Ciebie najbardziej te łajby przy pomoście zawadzały. Jesteśmy nieduża zgrają, więc jeden statek starczy, a jeśli zatoka, to ciężko znaleźć taką, co będzie dobry dostęp do pomostu ze statku. Trzeba by prawdziwy port znaleźć, ale raz - za bardzo z morza widoczne to, dwa - za mało nas, miasta se nie stawiamy.

Zatoka Tysiąca Muszli... Tak, zasłynęła ona z mnogości tych naturalnych błyskotek na plaży. Żółto-piały piasek przeplatany był tyli cudami natury wyrzucanymi przez morze. Zatoka słusznych była rozmiarów, o zwężeniu przy wejściu do niej, tego zaś broniła z jednej strony trzymająca się w morze skała, na której w noce niektóre ogień płoną, rozpalony przez mieszkańców plaży, dając znać, gdzie statek na wpłynąć. Gdy zaś dwumasztowa karawela stała zakotwiczona na środku zatoki, plaża pełna stawała się nie muszli lecz wilków morskich, których zwać można by wieloma imionami: piraci, korsarze, wagabundy, rozbójnicy, alboli zwyczajnie mendy społeczne. Przy pomoście pojawiały się wtedy łódki, jedna przy wtórej, a plaża, której główna przestroga są czaszki święcące pustka oczodołów, ognisko przy których często odbywają się huczne zabawy wraz z palem informacyjnym, dwie karczmy noszące zachęcające nazwy 'Pod Gnijącym Truposzem' oraz 'Szalona Jędza', a także wiele stoisk gdzie można nabyć towar z zamorskich krain. Część dżungli ostała wycięta, a w miejsca drzew powstała domy miasteczko pirackie. Jeden szaleniec nawet se domek na drzewie pobliskim postawił, a klnąc jak szewc, gdy nie potrafił trafić na szczeble z tawerny powracając. Najokazalszym zaś domem, był ten Pani Kapitan, co to po środku mieściny stał, a i radzono tam nie raz o planach i wyprawach. Jednak jeśli kto się spodziewał tam jeno spitych piracików obwieszonych w błyskotki, to nie zgadł. Wszak i oni zwyczajnie żyć pragnęli, choć zawód mieli dziwaczny, rzec by można. No więc i obórki znalazł ze zwierzakami z lądu sprowadzonymi, a i żony, mężów, czy dziatki. W tawernach od wczesnych godzin wieczornych słychać szanty wyśpiewywane głosem wielu marynarskich gardzieli zaprawionych w bojowych okrzykach. Na plaży roi się wręcz od kupców, piratów, marynarzy wędrujących od zacumowanych łajbek aż do miasteczka Ot, życie wyrzutka społecznego, jeśli wrócił żywy z wypadu, tu dom miał, taki jaki se wypracował żywotem.

To daję to do Reptii, niech nam Sag wybierze jakaś ładną plażę, bo jak nie to łuski wyskubię... Albo nie, nie będę męczyć skarbu (za bardzo)