Daggoni są szczepem wojowników i zdobywców mieszkającym w ogromnym Mieście – Świątyni w Środkowej Reptilii lub w niezliczonych, mniejszych Fortecach wzniesionych w gąszczu nieprzebytej dżungli. Z tego też powodu ich społeczeństwo jest wbudowane w ramy sztywnego modelu kastowego i klanowego. W każdej fortecy siedzibę ma przynajmniej jeden klan, wystawiający własne wojsko i rządzony przez Starszyznę lub Wodza.

Szczep ten wydaje się nie przywiązywać wagi do rodziny i wychowania swoich młodych w niej. Co prawda podstawowa komórka społeczna istnieje ( w formie poligamicznej), ale zdaje się ona schodzić na drugi plan ustępując wadze klanowi, który to kontroluje wiele aspektów życia rodzin.

Klan jest specyficzną jednostką administracyjną u Daggonów. Nie zrzesza on spokrewnionych ze sobą jaszczurów (a przynajmniej nie musi) ,a swoją strukturą przypomina bardziej plemię lub miniaturę państwa. Klan posiada władzę nad pewnymi terytoriami, które to zobowiązał się chronić, oraz siedzibę z której prowadzi wszelkie działania militarne i ekonomiczne. Struktury klanów mogą być różne. Najczęściej spotyka się klany w których rządzi Wódz lub Lord (słowo używane wymiennie ale wiadomo iż Lord uznawany jest za wyższego rangą i tytuł ten przysługuje tylko najsilniejszym Wodzom) i to on jest Patriarchą /Matriarchinią całej społeczności. Lord powołuje czasem grupę podlegających mu doradców zwaną Starożytnymi, którzy pełnią funkcję generałów i administratorów w jego domenie. To właśnie oni szkolą młodzież, organizują oddziały i dowodzą nimi na polu bitwy. Z powodu  pewnej dozy rasizmu wśród tego szczepu często rządy te przyjmują pewne totalitarne cechy (poświęcenie jednostki, pełne skupienie na potędze klanu ,a nawet próby zachowania czystości rasy). Co jednak ciekawe jaszczury nie uważają, że walczą za wodza lub są jego własnością jak w przypadku ssaczych królów. Dla nich każdy Daggon jest wolny i może odejść lub nawet odmówić wykonania rozkazu (co prawda wiąże się to z czymś w rodzaje sądu polowego ,ale jednak istnieje taka możliwość),a Lord / Wódz pełni tylko funkcję istoty scalającej i rozjemcy, a nie właściciela klanu.

Oddziały klanowe nie są tak duże jak mogłoby się zdawać. Najczęściej klan jest w stanie wystawić jedną, dwie formacje piechoty (falangi) lub regiment jazdy. Daggoni nie są zbyt liczni, a i sami dbają o to by nie doprowadzić do (zgubnego dla innych ras) przeludnienia swoich obszarów.

Każdy klan posiada własne prawa klanowe, obyczaje i rytuały. Kodeks moralny też może różnić się nawet diametralnie, co w skrajnych przypadkach doprowadza nawet do powstawania grup w których ucieczka z pola bitwy (by zaatakować ponownie), zadany po cichu cios w plecy , kanibalizm lub zdrada (przedstawiciela nie swojej rasy) są uznawane za najzupełniej normalne odruchy.

W swojej grupie Daggoni podejmują decyzje dotyczące całego szczepu podczas Rady Lordów Daggonów. Wtedy też zbierają się wodzowie wszystkich klanów i wspólnie obradują nad sprawami dotyczącymi TYLKO Daggonów. Spotkaniom takim przewodniczy Lord najsilniejszego klanu ,ale zwołać je może nawet Wódz ,który nie posiada własnej Fortecy. Obrady takie trwają zazwyczaj do rozwiązania wszystkich konfliktów i są ściśle ceremonialne, acz zwięzłe (co wyróżnia Daggonów i nieco przypomina zachowanie żołnierzy). Takie spotkania pozwalają na uściślenie stosunków całego szczepu i pomagają w trzymaniu się razem, na czym bardzo „Synom Zmierzchu i Pustyni” zależy (wszak siła rasy tkwi w jedności). Obrady te zwoływane są najczęściej w celu ustalenia wspólnej polityki na łamach Rady Starszych Całej Reptilii i wyłonienia Daggońskiego reprezentanta do niej.