Ogrom głównej świątyni Maasaan w Tlaxclot oszałamia i przytłacza ale niewiele istot wie, co dzieje się pod świątynią ani w dolnych kondygnacjach Piramidy. Prawda zaś jest mroczna oraz straszna niczym samo spojrzenie bogini jaszczurów...

Trudno uwierzyć iż pod całym kompleksem świątynnym ciągną się w głąb ziemi setki metrów wykutych w skale korytarzy i komór będących jakoby podziemnym odzwierciedleniem nadziemnych budowli. Do owych kazamatów dostęp ma tylko Arcyszaman oraz dobrani przez niego pomniejsi szamani. To właśnie tam powstają owiani straszliwą sławą wojownicy Reptilii – Strażnicy Świątynni.
Wielcy szamani Reptilii dokonali w mroku i tajemnicy tego, do czego dążyły całe gadzie pokolenia. Udało im się wyhodować „Nadjaszczury”.

Setki , jeżeli nie tysiące lat poświęcili na „hodowlę” własnej rasy by wreszcie odnaleźć sposób na stworzenie nadistot. Zaczęli oni od wybrania samic o najlepszych cechach oraz samców których krew okazała się silna ( zgłębiali oni podobno tajemnicę przekazywania cech rodziców dzieciom). Wtedy też, w podziemnych korytarzach krzyżowali jaszczury tak długo aż narodzili się pierwsi o doskonałych gadzich ciałach i umysłach.
Ich jaja umieszczono w „basenach lęgowych” ogromnych kamiennych wylęgarni. Temperaturę dobrano tak, by embriony rozwijały się w optymalnych warunkach jako samce (samice „hoduje” się jedną ,dwie na miot). Same basen wypełniono tajemnymi miksturami które przenikają w małych ilościach przez skorupy wpływając na nienarodzone gady już wtedy zwiększając im przyrost tkanki kostnej oraz mięśniowej.
Po urodzeniu każdy pisklak był starannie oglądany. Słabi lub zdeformowani stawali się pożywieniem wybranych, zalążku nadrasy.
Głodzono ich, zmuszano do życia w korytarzach podziemnego labiryntu. Polowali na paskudne, niebezpieczne istoty mroku trzewi ziemi. Ich pazury ostrzyły się na krwi ofiar o gorzkim mięsie, wzrok nauczył się widzieć wśród wiecznej nocy. Nie było litości ni pobłażliwości. Spryt, bezlitosne myślenie. To ćwiczono nim nawet stanęli na dwie łapy. To był drugi etap odsiewania słabych.

Ci którzy przetrwali piekło podziemi uczeni byli teologii oraz walki. Chłostani przy modlitwach do Maasaan oczyszczali swoje ciała oraz umysły do pokornej służby. Wpojono im fanatyczne posłuszeństwo dla bogini, Arcyszamana i świątyni. Uczono poświęcenia oraz tego jak negować wolą odczuwanie bólu. Modły łączono z chłostą oraz krwawą walką. Czyniono z nich wojowników –kapłanów.

Czasem ostatecznej próby była ofiara z własnej krwi na szczycie Piramidy Maasaan. Ostatnia chłosta wśród modlitwy oraz ciszy ze strony Strażnika. Sprawdzian siły woli, zwycięstwa nad ciałem. Ten ,kto chodź piśnie zostaje zabity na ołtarzy. Prawdziwie silni zaś dołączają do straszliwej elity, do Straży Świątynnej.





Umiejętności fabularne


Fanatyzm – jeśli Strażnik walczy w obronie swej wiary lub Arcyszamana, jego morale stają się nieugięte. Nie da się go wtedy w żaden sposób przestraszyć czy zniechęcić do walki.

Ignorowanie bólu – Poprzez lata walki o życie i wytrzymywania w krytycznych sytacjach, Strażnicy nauczyli się ignorować ból poprzez percepcję selektywną. Przez długi okres czasu są w stanie wytrzymywać wymyślne tortury.

Zamroczenie – Z niewiadomych powodów czasem Strażnik ulega zamroczeniu, często podczas dużego stresu lub dopływu dużej ilości adrenaliny. Może się wtedy zdarzyć że przez jedną turę nie są w stanie nic zrobić



Strażnik może posiadać jedynie klasę Wojownik, podklasa Paladyn


Jak ktoś chce  zostać strażnikiem to pisać tu